Istotną cechą silosów wieżowych jest to, że ciśnienie wywołane wysokim słupem paszy powoduje niezbędne okoliczności do zakiszania. Wystarczające ciśnienie można osiągnąć w silosach wieżowych o wysokości, przynajmniej 9 m. Należy prócz tego pamiętać, że w części górnej silosu nie uzyskuje się średniego ciśnienia. W silosach wyższych — ponad 10 m, zmniejsza się ilość pustej przestrzeni powstającej w wyniku osiadania masy roślinnej. Z tego względu lepsze są silosy wyższe.
Budowa silosów o pojemności powyżej 30 m3 wymaga specjalnego zezwolenia. Powinno się wtedy wykazać ich stateczność i odporność na ciśnienie. Kiszonka z kukurydzy zaliczana jest do II klasy o ciśnieniu hydrostatycznym 3/4. Uwarunkowania klasy I może spełniać wyłącznie sianokiszonka. W bardzo wysokich silosach wieżowych także dla kiszonki z kukurydzy przyjmuje się zalecenia dotyczące klasy III ze względu na wysoką masę właściwą kiszonki). Natomiast dla kiszonki z liści buraków w każdej chwili przyjmuje się klasę III. Silos powinien być w dodatku tak zbudowany i utrzymywany, by soki kiszonkowe nie zanieczyszczały środowiska. W szczególności godny wątpliwości jest § 22 ustawy państwowej dotyczący gospodarki wodnej, zobowiązujący rolników do zbierania soku kiszonkowego z silosów i wywożenie go na powierzchnie użytkowane rolniczo.
Zobacz także: Zaintersowanie Kartonami
