środa, 1 grudnia 2010

Zaintersowanie Kartonami

Istotną cechą silosów wieżowych jest to, że ciśnienie wywołane wysokim słupem paszy powoduje niezbędne okoliczności do zakiszania. Wystarczające ciśnienie można osiągnąć w silosach wieżowych o wysokości, przynajmniej 9 m. Należy prócz tego pamiętać, że w części górnej silosu nie uzyskuje się średniego ciśnienia. W silosach wyższych — ponad 10 m, zmniejsza się ilość pustej przestrzeni powstającej w wyniku osiadania masy roślinnej. Z tego względu lepsze są silosy wyższe.

Budowa silosów o pojemności powyżej 30 m3 wymaga specjalnego zezwolenia. Powinno się wtedy wykazać ich stateczność i odporność na ciśnienie. Kiszonka z kukurydzy zaliczana jest do II klasy o ciśnieniu hydrostatycznym 3/4. Uwarunkowania klasy I może spełniać wyłącznie sianokiszonka. W bardzo wysokich silosach wieżowych także dla kiszonki z kukurydzy przyjmuje się zalecenia dotyczące klasy III ze względu na wysoką masę właściwą kiszonki). Natomiast dla kiszonki z liści buraków w każdej chwili przyjmuje się klasę III. Silos powinien być w dodatku tak zbudowany i utrzymywany, by soki kiszonkowe nie zanieczyszczały środowiska. W szczególności godny wątpliwości jest § 22 ustawy państwowej dotyczący gospodarki wodnej, zobowiązujący rolników do zbierania soku kiszonkowego z silosów i wywożenie go na powierzchnie użytkowane rolniczo.

Zobacz także: Zaintersowanie Kartonami

wtorek, 30 listopada 2010

Kartony Z Tektury

Zwiększone zapotrzebowanie energii dla osiągnięcia wysokich dziennych przyrostów w wyższych przedziałach wagowych buhajków rasy niemieckiej czarno-białej (Schiemann i wsp. 1971) lub u amerykańskich wolców (Nu-trient Reąuirements of Beef Cattle 1970) wynika również ze zwiększonego odkładania tłuszczu u tych zwierząt. U zwierząt o genetycznie uwarunkowanym szybkim tempie wzrostu nakład składników pokarmowych na 1 kg przyrostu jest niższy, co wykazano w licznych doświadczeniach. Różnice te mogą zależeć również od rasy.

Schwark i Ebendorff (1969) stwierdzili, że w jednakowych postanowieniach żywienia i utrzymania bydło rasy plamistej przyrasta o 97 g więcej dziennie niż bydło c. b., zużywając jednocześnie 188 j. skr. mniej na I kg przyrostu. Podobne wyniki uzyskane na zwierzętach pochodzących z krzyżowania towarowego otrzymali Neumann i wsp. (1975): bydło plamiste X c.b. albo Charolais x c. b. w wieku 50 i 450 dni odznaczało się odpowiednio o 6, 4 i pięć, 4 % lepszymi przyrostami i o 7, 7 i 4, 6 % mniejszym zużyciem energii na 1 kg przyrostu niż czystorasowe bydło c. b.

Zobacz także: Kartony Z Tektury

poniedziałek, 29 listopada 2010

Kup Kartony I Pudełka

Pierwszymi pojawiającymi się u lisów (zresztą i u innych zwierząt) włosami są włosy przewodnie, które wybijają się nad powierzchnię skóry w okolicy karku już u 41-dniowego płodu. W chwili urodzenia pełne szczenię pokryte jest przylegającymi włosami pokrywowymi (przewodnimi i ościstymi) o długości 5—8 mm. Po 5—8 dniach życia lisiąt rozpoczynają przebijać się włosy puchowe. W kolejnym rozwoju uwłosienia lisiąt charakterystyczne jest to, że do zimy włosy pokrywowe ulegają dwukrotnej zmodyfikowaniu, puchowe zaś — wyłącznie jednorazowej. Mianowicie poszczególne początkowe włosy pokrywowe kończą swój rozwój w okresie między 17 a 45 dniem życia szczenięcia, poczynając zaś od 35 dnia życia rozpoczynają już częściowo wypadać, przy czym wypadanie ich kończy się w wieku 75—80 dni. Na ich miejsce pojawiają się włosy pokrywowe letnie; rozwój ostatnich włosów tego rodzaju kończy się w wieku 105 dni, a zatem w końcu lipca. Już natomiast od połowy lipca (90 dni życia) rozpoczynają wypadać pierwsze włosy pokrywowe letnie, a z ich pochew rozwijają się włosy pokrywowe zimowe. Początek intensywnego wypadania włosów letnich przypada na połowę sierpnia, niezależnie od daty urodzenia szczenięcia.

Zobacz także: Kup Kartony I Pudełka

sobota, 27 listopada 2010

Konkurencja Korzysta A Ty

W pływ kwasu foliowego i witaminy Bn. Zapotrzebowanie na cholinę zależy znacznie od zawartości tych witamin w dawce pokarmowej, a to ze względu na ich znane już znaczenie w syntezie i zmodyfikowaniu choliny oraz przenoszeniu grup metylowych. Przy niedobrze kwasu foliowego i witaminy B12 obserwowano znaczne zwiększenie zamówienia na cholinę.
Wpływ metioniny. Poziom metioniny w paszy ma duże znaczenie dla zamówienia na cholinę jako donatora grup metylowych. Wpływ ten jest zresztą wzajemny. Cholina ma możliwość zaoszczędzić tę część metioniny, która zużywana jest do transmetylacji, lecz nie może zmniejszyć zamówienia na ten aminokwas do podstawowej funkcji, jaką jest synteza białka, chyba że dawka zawiera homocysteinę.
Rola innych związków. Wykazano, że arsenocholina, trójetylocholina i sulfocholina mogą częściowo zastępować cholinę w syntezie fosfolipidów i w działaniu lipotropowym. Badania przy użyciu metody izotopowej wykazały, że związki te mogą być w niedużych ilościach wbudowywane w fosfolipidy zamiast choliny.

Zobacz także: Konkurencja Korzysta A Ty

środa, 24 listopada 2010

Opakowania I Kartony

W ostatnich latach wykrywano u osób coraz więcej spersonalizowanych różnic przemiany materii. Kilka z nich znajduje wyraźne odbicie w zapotrzebowaniu na składniki pokarmowe. Fenyloketonuria jest chorobą, która niweluje przechodzenie fenyloalaniny w tyrozynę z powodu niedoboru hydroksylazy fenyloalaninowej. Cystynuria jest inną chorobą metaboliczną człowieka, podczas której ogromne ilości cystyny, jak również argininy, lizyny i ornityny (a więc aminokwasów zasadowych) zostają wydalone z moczem. Wykryto, że u dzieci wysokiemu poziomowi lizyny lub kwasu moczowego w krwi towarzyszą anomalie w rozwoju albo zachowaniu. Również u zwierząt domowych spotyka się tego typu własne różnice w skonwertowaniu materii. Mniej o nich wiemy w stosunku do kur, ponieważ na pojedynczych zwierzętach wykonano mało badań metabolicznych, możliwych do przeprowadzenia w dużych, dobrze wyposażonych szpitalach.

Zobacz także: Opakowania I Kartony