Zaintersowanie Kartonami

Istotną cechą silosów wieżowych jest to, że ciśnienie wywołane wysokim słupem paszy powoduje niezbędne okoliczności do zakiszania. Wystarczające ciśnienie można osiągnąć w silosach wieżowych o wysokości, przynajmniej 9 m. Należy prócz tego pamiętać, że w części górnej silosu nie uzyskuje się średniego ciśnienia. W silosach wyższych — ponad 10 m, zmniejsza się ilość pustej przestrzeni powstającej w wyniku osiadania masy roślinnej. Z tego względu lepsze są silosy wyższe.

Budowa silosów o pojemności powyżej 30 m3 wymaga specjalnego zezwolenia. Powinno się wtedy wykazać ich stateczność i odporność na ciśnienie. Kiszonka z kukurydzy zaliczana jest do II klasy o ciśnieniu hydrostatycznym 3/4. Uwarunkowania klasy I może spełniać wyłącznie sianokiszonka. W bardzo wysokich silosach wieżowych także dla kiszonki z kukurydzy przyjmuje się zalecenia dotyczące klasy III ze względu na wysoką masę właściwą kiszonki). Natomiast dla kiszonki z liści buraków w każdej chwili przyjmuje się klasę III. Silos powinien być w dodatku tak zbudowany i utrzymywany, by soki kiszonkowe nie zanieczyszczały środowiska. W szczególności godny wątpliwości jest § 22 ustawy państwowej dotyczący gospodarki wodnej, zobowiązujący rolników do zbierania soku kiszonkowego z silosów i wywożenie go na powierzchnie użytkowane rolniczo.

Zobacz także: Zaintersowanie Kartonami

Kartony Z Tektury

Zwiększone zapotrzebowanie energii dla osiągnięcia wysokich dziennych przyrostów w wyższych przedziałach wagowych buhajków rasy niemieckiej czarno-białej (Schiemann i wsp. 1971) lub u amerykańskich wolców (Nu-trient Reąuirements of Beef Cattle 1970) wynika również ze zwiększonego odkładania tłuszczu u tych zwierząt. U zwierząt o genetycznie uwarunkowanym szybkim tempie wzrostu nakład składników pokarmowych na 1 kg przyrostu jest niższy, co wykazano w licznych doświadczeniach. Różnice te mogą zależeć również od rasy.

Schwark i Ebendorff (1969) stwierdzili, że w jednakowych postanowieniach żywienia i utrzymania bydło rasy plamistej przyrasta o 97 g więcej dziennie niż bydło c. b., zużywając jednocześnie 188 j. skr. mniej na I kg przyrostu. Podobne wyniki uzyskane na zwierzętach pochodzących z krzyżowania towarowego otrzymali Neumann i wsp. (1975): bydło plamiste X c.b. albo Charolais x c. b. w wieku 50 i 450 dni odznaczało się odpowiednio o 6, 4 i pięć, 4 % lepszymi przyrostami i o 7, 7 i 4, 6 % mniejszym zużyciem energii na 1 kg przyrostu niż czystorasowe bydło c. b.

Zobacz także: Kartony Z Tektury

Kup Kartony I Pudełka

Pierwszymi pojawiającymi się u lisów (zresztą i u innych zwierząt) włosami są włosy przewodnie, które wybijają się nad powierzchnię skóry w okolicy karku już u 41-dniowego płodu. W chwili urodzenia pełne szczenię pokryte jest przylegającymi włosami pokrywowymi (przewodnimi i ościstymi) o długości 5—8 mm. Po 5—8 dniach życia lisiąt rozpoczynają przebijać się włosy puchowe. W kolejnym rozwoju uwłosienia lisiąt charakterystyczne jest to, że do zimy włosy pokrywowe ulegają dwukrotnej zmodyfikowaniu, puchowe zaś — wyłącznie jednorazowej. Mianowicie poszczególne początkowe włosy pokrywowe kończą swój rozwój w okresie między 17 a 45 dniem życia szczenięcia, poczynając zaś od 35 dnia życia rozpoczynają już częściowo wypadać, przy czym wypadanie ich kończy się w wieku 75—80 dni. Na ich miejsce pojawiają się włosy pokrywowe letnie; rozwój ostatnich włosów tego rodzaju kończy się w wieku 105 dni, a zatem w końcu lipca. Już natomiast od połowy lipca (90 dni życia) rozpoczynają wypadać pierwsze włosy pokrywowe letnie, a z ich pochew rozwijają się włosy pokrywowe zimowe. Początek intensywnego wypadania włosów letnich przypada na połowę sierpnia, niezależnie od daty urodzenia szczenięcia.

Zobacz także: Kup Kartony I Pudełka

Kup Kartony I Pudełka

Zobacz także: Kup Kartony I Pudełka

Konkurencja Korzysta A Ty

W pływ kwasu foliowego i witaminy Bn. Zapotrzebowanie na cholinę zależy znacznie od zawartości tych witamin w dawce pokarmowej, a to ze względu na ich znane już znaczenie w syntezie i zmodyfikowaniu choliny oraz przenoszeniu grup metylowych. Przy niedobrze kwasu foliowego i witaminy B12 obserwowano znaczne zwiększenie zamówienia na cholinę.
Wpływ metioniny. Poziom metioniny w paszy ma duże znaczenie dla zamówienia na cholinę jako donatora grup metylowych. Wpływ ten jest zresztą wzajemny. Cholina ma możliwość zaoszczędzić tę część metioniny, która zużywana jest do transmetylacji, lecz nie może zmniejszyć zamówienia na ten aminokwas do podstawowej funkcji, jaką jest synteza białka, chyba że dawka zawiera homocysteinę.
Rola innych związków. Wykazano, że arsenocholina, trójetylocholina i sulfocholina mogą częściowo zastępować cholinę w syntezie fosfolipidów i w działaniu lipotropowym. Badania przy użyciu metody izotopowej wykazały, że związki te mogą być w niedużych ilościach wbudowywane w fosfolipidy zamiast choliny.

Zobacz także: Konkurencja Korzysta A Ty

Opakowania I Kartony

W ostatnich latach wykrywano u osób coraz więcej spersonalizowanych różnic przemiany materii. Kilka z nich znajduje wyraźne odbicie w zapotrzebowaniu na składniki pokarmowe. Fenyloketonuria jest chorobą, która niweluje przechodzenie fenyloalaniny w tyrozynę z powodu niedoboru hydroksylazy fenyloalaninowej. Cystynuria jest inną chorobą metaboliczną człowieka, podczas której ogromne ilości cystyny, jak również argininy, lizyny i ornityny (a więc aminokwasów zasadowych) zostają wydalone z moczem. Wykryto, że u dzieci wysokiemu poziomowi lizyny lub kwasu moczowego w krwi towarzyszą anomalie w rozwoju albo zachowaniu. Również u zwierząt domowych spotyka się tego typu własne różnice w skonwertowaniu materii. Mniej o nich wiemy w stosunku do kur, ponieważ na pojedynczych zwierzętach wykonano mało badań metabolicznych, możliwych do przeprowadzenia w dużych, dobrze wyposażonych szpitalach.

Zobacz także: Opakowania I Kartony

Informacje Joanna

Zobacz także: Informacje Joanna

Informacje Bozena

Najważniejszą metaboliczną funkcją kwasu foliowego jest jego katalityczna rola w syntezie puryn i pirymidyn, będących kluczowymi związkami w kwasach nukleinowych. W braku wystarczającej ilości kwasów nukleinowych następuje zakłócenie rozwoju krwinek czerwonych w stadium megaloblastów. W wyniku takiego zahamowania erytropoezy szpikowej powstaje obraz krwi obwodowej typowy dla anemii makrocytowej. Też tworzenie się krwinek białych ulega zakłóceniu, co przejawia się w małopłytkowości i zmniejszeniu liczby leukocytów , a oprócz tego wystąpieniu starzejących się obojętnochłonnych granulocytów o wielopłatowym jądrze (hipersegmentacja). U człowieka niedobór kwasu foliowego stwarza niedokrwistość makrocytową podobną do złośliwej, ale bez objawów neurologicznych. Mogą jej jednak towarzyszyć: zapalenie języka , a ponadto zmiany w przewodzie pokarmowym z biegunkami i zakłóceniami w procesie wchłaniania. Taki zespół objawów może być wywołany bądź spożywaniem diety niedoborowej, bądź podawaniem specyficznego antagonisty kwasu foliowego, jak przykładowo. aminopteryny. Kwas foliowy działa z dobrym skutkiem przy leczeniu tzw. zespołu złego wchłaniania i niedokrwistości megaloblastycznej niemowląt i kobiet ciężarnych , a oprócz tego makrocytowej niedokrwistości pokarmowej.

Zobacz także: Informacje Bozena

Zapakuj Swój Towar

Wirus ten wykazuje dość znaczną oporność. W temperaturze 37°C inaktywacja następuje w ciągu 12—24 h. Temperatura 60 do 65°C zabija go po 30 min. W środowisku zewnętrznym wirus zachowuje długo swą zakaźność — w zakażonej sierści przez 1 miesiąc, w paszy (siano, ziarno) 4—5 miesięcy, w zsiadłym mleku 20 h, w ziemi 1 miesiąc, na pastwisku w lecie bardzo krótko (promienie słoneczne niszczą go w ciągu mniej więcej pięć min, niemniej jednak w jesieni ponad 3 miesiącach w kale i gnojówce 45 dni. Peklowanie i wędzenie nie uszkadzają wirusa (w szpiku kostnym stwierdza się go jeszcze po 45 dniach). Też stosowane metody solenia skór surowych nie niszczą wirusa. Wykazano zakaźność skóry trzymanej w nasyconym roztworze soli z dodatkiem 500 ppm preparatów chloru w temperaturze 15°C jeszcze po mniej więcej 4 tygodniach. Obniżenie pH do 6,3 stwarza szybką inaktywację wirusa, a pH 6,0 całkiem niszczy go. Też zmiana pH w kierunku alkalicznym inaktywuje wirus, jednak nieco wolniej. Wrażliwość na działanie pH jest priorytetowo najistotniejsza dla przeżywalności wirusa w tuszach mięsnych. W procesie dojrzewania odczyn mięsa obniża się i to prowadzi do inaktywacji wirusa, jednakże w innych częściach tuszy wirus nie podlega takiemu działaniu. Wielką wrażliwość wykazuje na działanie ługów.

Zobacz także: Zapakuj Swój Towar

Informacje Joanna

Magnez jest kationem o dużym znaczeniu fizjologicznym: okazał się niezbędnym czynnikiem pokarmowym zwierząt i roślin. U tych ostatnich występuje w chlorofilu w związku kompleksowym (chelatowym) z porfiryną, toteż prowadzono rozległe badania nad jego funkcją metaboliczną u roślin. Pierwsze badania nad rolą magnezu u zwierząt dotyczyły zmian porażennych układu nerwowego (utrata pobudliwości) i mięśniowego, występujących po dożylnym wprowadzeniu soli Mg. Za pierwiastek niezbędny w żywieniu zwierząt uznano magnez nie prędzej około 40 lat temu, lecz wszelkie jego funkcje w organizmie zwierząt, wyjątkowo z punktu widzenia interakcji z jonami innych metali, nie są jeszcze z dużą dokładnością zobowiązane. W 1927 r. Erdtmann odkrył, że magnez aktywuje fosfatazę alkaliczną; od tego czasu wykazano, że takąż rolę spełnia w odniesieniu do setek enzymów.

Zobacz także: Informacje Joanna

Informacje Ada

Nadmiar witaminy D staje się przyczyną zespołu procesów metabolicznych polegających na wzmożonej resorpcji soli z kości i patologicznym odkładaniu wapnia w jelitach i innych tkankach miękkich. Taką demineralizację tkanki kostnej u szczurów powodują dawki 300 tys. — 600 tys. j. m., co sprawia, że kości stają się kruche, ulegają deformacji i złamaniom. Mięśnie gładkie są w takich sytuacjach zwłaszcza narażone na odkładanie się wapnia. Zmiany chorobowe przebiegają w nich wtedy zwykle w następującej kolejności: stan zapalny, zwyrodnienie komórek, zwapnienie. Złogi Ca w tkankach spotyka się na całość w układzie krwionośnym (naczynia, serce), moczowym (nerki) i oddechowym (płuca). Bardzo wysoki poziom cholekalcyferolu, przekraczający 4 min j.m. na 1 kg mieszanki, stwarza również u kurczęcia uszkodzenia nerek wskutek zwapnienia ich kanalików. Zmiany takie mogą też wystąpić w aorcie i innych tętnicach. Także wysoki poziom ergokalcyferolu jest dla kurcząt toksyczny.

Zobacz także: Informacje Ada

Informacje Grazyna

Owies udaje się najlepiej w chłodnym i wilgotnym klimacie. Posiada on ze wszystkich zbóż największe wymagania co do wilgotności gleby i powietrza i niekiedy w razie długotrwałych upałów wilgotność gleby jest niewystarczająca. W tym przypadku reaguje on najlepiej ze wszystkich zbóż na sztuczne deszczowanie, połączone z pogłównym nawożeniem. Deszczowanie w okresie strzelania w źdźbło sprzyja procesom wzrostu i zwiększa liczbę ziarniaków w wiesze, a po kwitnieniu — w okresie dojrzewania — sprzyja dobremu wypełnieniu ziarniaków. Owies wydaje wysoki plon przy następującym przebiegu warunków klimatycznych: Wczesna i sucha wiosna powinna umożliwiać wczesny siew w wilgotną rolę, szybkie wschody i wyśmienity postęp systemu korzeniowego. Okres od krzewienia do strzelania w źdźbło powinny cechować obfite, równomiernie rozłożone opady i niezbyt wysoka temperatura. Od kwitnienia do zbioru wymagana jest niezbyt sucha, słoneczna pogoda, sprzyjająca wypełnianiu i dojrzewaniu ziarniaków.

Zobacz także: Informacje Grazyna

Informacje Blanka

Tiamina - witamina B1. Eijkmann pracując w laboratorium szpitalnym w Batawii (Jawa) odkrył w 1897 r., że skarmianie diety doświadczalnej z łuskanego ryżu powoduje u kurcząt objawy wielonerwowego zapalenia podobne do beri-beri u ludzi. Choroba nie występowała, gdy polerowany ryż zastąpiono nie obłuskanym lub gdy do diety doświadczalnej dodano otrąb ryżowych. Eijkman sądził, że łuskany ryż wytwarza toksynę, której działaniu zapobiega skarmianie jego łusek. Następca Eijkmana, Grijns, kontynuował te badania i ustalił, że omawiana choroba kur powstaje na tle niedoboru, a nie zatrucia substancjami toksycznymi. Praca ta doprowadziła do odkrycia, że podawanie otrąb ryżowych albo niektórych warzyw sprawia cofnięcie się większości objawów także u chorych na beri-beri, uważaną poprzez stulecia za nieuleczalną. Choroba ta była najważniejszym problemem zdrowotnym na Jawie, w Malezji, Japonii i na Filipinach jeszcze w latach czterdziestych naszego wieku. W 1947 r. współczynnik umieralności na beri-beri wynosił na Filipinach 132 (na 100 000 ludności), ustępując wyłącznie gruźlicy. Poprzez wzbogacenie ryżu w tiaminę zmniejszono do 1960 r. umieralność do 14 na 100 000. Japończyk Tataki był pierwszym (1882), który zlikwidował beri-beri wśród japońskich marynarzy dzięki wyedytowaniu diety. Ponieważ sądził, że łuskany ryż zawiera za mało białka, wprowadził odpowiednie zmiany w diecie, co zwiększyło także zawartość tiaminy. Przed tą zmianą beri-beri występowała u ponad 20% marynarzy.

Zobacz także: Informacje Blanka

Karton Na Choinke

Wielkość jaja regulowana jest przez wiele czynników. Jest to cecha uwarunkowana genetycznie, fenotypowo zależna od stanu dojrzałości płciowej i wieku kur oraz dodatkowo wpływów zewnętrznych, jak skład dawki pokarmowej , a oprócz tego niektóre leki. Bardzo istotnym czynnikiem żywieniowym jest a dodatkowo właściwa ilość białka i aminokwasów , a dodatkowo kwasu linolowego w diecie kur. Około 50% treści jaja stanowi białko, toteż dostarczenie aminokwasów do jego syntezy decyduje o nieśności. Niedostateczna zawartość jednego bądź paru aminokwasów w paszy nie stwarza odpowiadających temu przemian w składzie aminokwa-sowym produkowanego białka, jednak wywołuje zmiany ilościowe: przy niewielkim niedoborze kury po prostu syntetyzują go mniej, a przy drastycznym braku synteza białka, praktycznie biorąc, ustaje. Następstwem tego jest zmniejszenie wymiarów jaja albo zupełnie zaprzestanie nieśności.

Zobacz także: Karton Na Choinke

Informacje Gabriela

Retinol jest wysoce nienasyconym, rozpuszczalnym w tłuszczu związkiem złożonym z jednostek izoprenowych z naprzemianległymi podwójnymi wiązaniami. Pierwsze z nich w głównym pierścieniu jonowym — jest sprzężone z wiązaniami w bocznym łańcuchu. Rezonans sprzężonych wiązań podwójnych stwarza, że cząsteczka retinolu jest bladożółtej barwy i wykazuje charakterystyczną zieloną fluorescencję pod wpływem światła nadfioletowego. Poddanie działaniu tego promieniowania sprawia także rozerwanie wiązań i niszczy witaminę. Dodatkowe podwójne wiązanie w kategorii karbonylowej retinału sprawia, że związek ten posiada żółtopomarańczową barwę. Retinol i retinal są nierozpuszczalne w wodzie i glicerolu, lecz rozpuszczają się w bezwodnym etanolu, chloroformie, cykloheksanie, eterze etylowym, eterze naftowym, tłuszczach i olejach.

Zobacz także: Informacje Gabriela

Informacje Joanna

Głównym źródłem witaminy B12 w przyrodzie jest synteza mikrobiologiczna, brak bowiem niezbitych dowodów na to, że jest wytwarzana w tkankach wyższych roślin albo zwierząt. Syntetyzuje ją wiele bakterii, w tym promieniowce; całkiem możliwe, że nie są do tego zdolne drożdże i ogromna liczba grzybów. Witamina B12 występuje powszechnie w paszach pochodzenia zwierzęcego (mięso, mleko, jaja, ryby i skorupiaki). Znajdująca się w tkankach zwierzęcych,witamina pochodzi bądź z pobranej paszy, bądź z syntezy w jelitach albo żwaczu. Najlepszym jej źródłem w żywieniu zwierząt są niektóre produkty fermentacji, o standardowej, gwarantowanej aktywności witaminy B12. Bardzo bogate w tę witaminę są nerki i wątroba. Więcej jest jej w narządach zwierząt przeżuwających niż większości nieprzeżuwających. Wytwory roślinne są, w praktyce biorąc, pozbawione witaminy BI2. Niewielkie jej ilości, które znajdowano u wyższych roślin, mogły pochodzić z gleby, syntetyzowane poprzez zasiedlające ją mikroorganizmy. U niektórych gatunków roślin morskich (glony) stwierdzano sporą zawartość witaminy.

Zobacz także: Informacje Joanna

Informacje Kornelia

Wychowalnie posiadające część ciepłą i chłodną są wprawdzie bardziej kosztowne od wychowalni z jednym przedziałem, lecz mają bezsporne zalety. Przy wczesnym wychowie pisklęta chętnie przebywają także w chłodniejszej części wychowalni, jeśli wskutek nieodpowiedniej pogody nie można ich wypuścić na powietrze. A przy tym można ustawić karmidła w chłodniejszej części wychowalni, tak że nie wszystko skupia się w części ciepłej. Dobre wyniki dały też wychowalnie posiadające dwa przedziały ciepłe, między którymi znajduje się przedział chłodny, który w ten sposób jest lepiej wykorzystany. W większych zakładach odchowujących kurczęta urządza się w tylnej ścianie wychowalni wejście dla obsługi, którym można zdobyć się do poszczególnych przedziałów. Na miejsce do tworzenia wychowalni wybiera się plac położony w spokojnym miejscu, osłonięty przed wiatrem i możliwie słoneczny. Powinien on znajdować się w pobliżu innych budynków gospodarskich, aby doprowadzenie prądu elektrycznego i wody nie sprawiało trudności oraz by pielęgnowanie kurcząt nie było połączone z koniecznością odbywania długiej drogi.

Zobacz także: Informacje Kornelia

Informacje Agata

W początkowym okresie gąsięta wymagają ciepłego i suchego pomieszczenia. W pierwszych dniach temperatura pod sztuczną kwoką powinna wynosić 32°, następnie można ją co tydzień obniżać o 2°C. Długość okresu, w którym konieczne jest ogrzewanie wychowalni, zależy od temperatury zewnętrznej, przeważnie jednak można zaprzestać ogrzewania w 3 lub 4 tygodniu życia gąsiąt. Tak samo jak przy kaczętach ściółka powinna się składać z suchego piasku i siana, później ze słomy i wiórów drzewnych. W każdym razie piasek od podstaw musi znajdować się w wychowalni. Jeżeli jest ciepło, sucho i nie posiada wiatru, można gąsięta wypuścić po raz 1-wszy na pastwisko. Początkowo ustawia się ramy z siatki drucianej, żeby gąsięta się nie rozbiegały, w późniejszym czasie umożliwia im się paść na zypełnym pastwisku. Ogrodzenie z siatki drucianej otacza wychowalnię, tak że gąsięta uczą się wchodzić do niej, by się ogrzać. Gąsięta chętnie korzystają z pastwiska, dlatego też wybieg powinien być stosownie duży.

Zobacz także: Informacje Agata

Informacje Franciszka

Tworzenie się ropnia, tj. miejscowego, ograniczonego nagromadzenia ropy w tkankach, można uważać za 1-szy etap komplikacji w przebiegu zapalenia. Jako ropnie „gorące" określa się czynne, żywe ropnie, w których tkanki pod wpływem enzymów proteolitycznych są progresywnie niszczone. „Zimny" ropień nie ma działania proteolitycznego, a przemieszcza się jedynie zgodnie z siłą ciężkości (ropień opadowy). U zwierząt są to najczęściej ropnie spowodowane przez, Corynebacterium pyogenes, osiągające w wielu przypadkach znaczne rozmiary, zwykle niebolesne; towarzyszą im wyłącznie nieznaczne objawy zapalenia. Proces zapalny może się rozszerzyć z pierwotnego miejsca „przez ciągłość" na drodze rozlanego ropnego zapalenia tkanek (phlegmone) albo na drodze limfogennej — przez zapalenia naczyń chłonnych (lymphangitis) z zajęciem regionalnych węzłów chłonnych (lymphadenitis simplex, 1. Purulenta, 1. Apostematosa). Niekiedy ma możliwość dojść do ropnego zapalenia żył, któremu towarzyszy zakrzep (thrombophlebitis), a po przejściu do dużych naczyń ma możliwość dojść do uogólnienia infekcji (zakażenie krwiopochodne).

Zobacz także: Informacje Franciszka

Informacje Agnieszka

Powstawanie blizny jest z czynnościowego punktu widzenia wyłącznie mniej wartościowym środkiem zastępczym. Jeżeli wręcz nie szkodzi ona bezpośrednio, to powstawanie się blizny posiada tę niekorzystną właściwość albo skłonność do postępującego ściągania poprzez obkurczanie blizny na skutek utraty wody poprzez włókna tkanki łącznej. Ściąganie blizny jest niekorzystne wówczas, gdy ogranicza ono jamę lub otacza, na przykład. przełyk albo jelita, ponieważ doprowadza do zwężenia. Niebezpieczne jest też ściąganie się blizny na skórze po oparzeniach. Z powodu zrostów łącznotkankowych tkanek lub narządów, które normalnie nie są połączone, dochodzi — obok ograniczenia normalnej czynności, na przykład. zrost pętli jelit — do bliznowatego przykurczu, który osłabia zdolność ruchu, przykładowo. stawu, a w pewnych okolicznościach wręcz zdolność poruszania się. Nadmierne zaprojektowanie się tkanki łącznej w bliźnie nazywa się bliznowcem (keloid).

Zobacz także: Informacje Agnieszka